Bu boş bir dilek değil, 2018 yılındaki gelişmelerin bize gösterdiği bir gerçektir. Zira 2018 yılının başlarındaki tablo daha karamsar şekilde emekçilerin önünde dururken, senenin ikinci yarısında artan hak arama mücadeleleri emekçilere mücadele yolunu göstermeye başladı. Fransa’da yedi haftadır süren ‘sarı yeleklilerin’ mücadelesi neoliberal politikaların uygulayıcısı Macron’a “istifa” sesleriyle devam ediyor.. Üstelik hükümetin vermek zorunda kaldığı

Fransa’da emekçilerin sosyal haklarını budayan, yeni vergilerle hayat pahalılığını artıran ve özünde halkı yoksullaştıran ekonomik politikalara karşı Fransız halkı ve gençliği dört haftadır sokaklarda bir direniş sürdürüyor. Fransız hükümetinin ‘Sarı Yelekliler’ olarak anılan bu halk hareketi, Almanya’da yaşayan işçi ve emekçiler açısından da anlamlı ve önemlidir. Çünkü sokağa dökülen Fransız halkının talepleri, Almanya’daki biz işçi

Almanya’da İkinci Dünya Savaşı’ndan sonra, AfD gibi ırkçı-faşist eğilimleri de içerisinde barındıran bir partinin federal mecliste ana muhalefet partisi olması ve eyalet parlamentolarına girmesi, halkın geniş kesiminde endişe ve tepkileri artırdı. Sosyal sorunların kaynağını kimisi ülkelerinden kaçmak zorunda kalan mültecilerle, kimisi müslümanlık adına yapılan terör eylemleriyle, kimisi hükümetin uyguladığı politikalarla açıklamaya çalışıyor. Chemnitz’de bir mültecinin,

Son seneler Almanya’da yaşayan işçi ve emekçiler açısından kolay yıllar olmadı. Hükümetin uyguladığı politikalar sonucu emekçilerin günlük yaşamını sürdürmesi her gün biraz daha zorlaştı. Bugün Almanya’da 55 yaşın üstünde 5,6 milyon insan yoksul, 2,5 milyon çocuk sosyal yardımla geçinmekte. 40 milyondan fazla çalışan her üç kişiden birisi yarım gün, düşük ücretli, taşeron ve güvencesiz işlerde