Günlerdir on binlerce IG Metall üyesi üretimi durdurarak uyarı grevine çıkıyor. 4 milyona yakın metal işçisi daha fazla ücret ve daha iyi çalışma koşulları için mücadele ediyor.
Her ne kadar “AB içinde enflasyon düşük, %1,5-1,8 arası gidip geliyor” denilse de bunun gerçekleri yansıtmadığını çok iyi biliyoruz. Özellikle ev kiraları ve kira yan giderleri, besin maddeleri, akaryakıt fiyatları sürekli artıyor. Tam da bu alanlarda en fazla harcama yapmak zorundayız.
Birçok büyük şehirde maaşların %40-60 arası kira ve yan giderlerine gidiyor. Sosyal ve kültürel yaşama katılmak birçok emekçi ailesi için imkansız oluyor. Yetişkinler bir yana, çocukları spor aktivitelerine, sinemaya, yüzme havuzuna veya sıradan bir gezmeye götürme arzusu genelde cüzdandaki boşluk nedeniyle sürekli erteleniyor. Hiç kimse çocuklarına veya eşine sürekli, “daha sonra yaparız” veya “daha sonra alırız” demekten hoşlanmaz. Bu nedenle ücretlere %6 zam talebi yerden göğe kadar haklıdır!
Metal patronları Ocak-Mart arası sıfır zam (zam yerine bir kereliğine 200 Euro) ve sonrası için %2 ücret zammı teklif ettiler.
YAŞAMIMIZA UYGUN ÇALIŞMA SÜRELERİ
Hoş; yeterli paramız olsaydı da ailemizle, dostlarımızla zaman geçirecek vaktimiz var mı? Özellikle son 15 yıl içinde çalışma süreleri o kadar esnekleştirildi ki bir ay içinde bir-iki hafta sonu bile evde kalamaz olduk.
Birçok işletmede normal üç vardiyanın dışında, üretimin 7/24 (yedi gün – 24 saat) sürmesi için 18 veya 21 vardiya sistemleri (Kontischicht = sürekli vardiya) uygulanmakta. Bu tür modellerde hafta sonu diye bir şey yok. Belirli aralıklarla iki, üç gün üst üste evde kaldığımız günler ise genelde hafta içine denk geliyor. Dolayısıyla çocuklarımızla, ailemizle veya dostlarımızla görüşmemiz mümkün bile olmuyor, sosyal yaşam diye bir şey kalmıyor!
Bu nedenle IG Metall “yaşamımıza uygun çalışma süreleri” (“Arbeitszeiten, die zum Leben passen“) talebini ileri sürüyor. Bu ise pratikte şu anlama gelecek: 14 yaşından küçük çocukları ve/veya yaşlı aile bireyleri olanlar, bunların bakımlarını üstlenmek için haftalık çalışma saatlerini bir süreliğine (en fazla 24 ay) 28 saate düşürebilecekler. Karşılığında ise kısmi ücret denkleştirilmesi olacak.
Ama işverenlere göre işçiler hala yeterince esnek değiller! İşçilerin talebine olumlu yanıt vermek yerine haftalık çalışma sürelerini ücret karşılığı olmadan 42 saate çıkarmak istiyorlar!
DOĞUDA 35 SAAT TALEBİ
Şüphesiz ki haftalık çalışma süreleriyle ilgili en mantıklı talep bütün emekçileri kapsayan genel bir indirime gidilmesi olacaktı. Örneğin tam ücret ve personel karşılığında 30 saatlik çalışma haftası. Ama Almanya’da bu talebi ileri sürmekten çok uzağız. Batı Almanya’da kağıt üzerinde haftalık 35 saat geçerli olsa da pratikte buna hiçbir işletmede uyulmadığı biliniyor.
Doğu Almanya’da ise durum çok daha kötü: Kâğıt üzerinde haftalık çalışma süreleri 38 saat iken ücretler ise batıya göre ortalama %25 daha düşük. Başka bir ülkede haksızlığın böylesi zor görünür! Bu nedenle Doğu Almanya’daki emekçi kardeşlerimiz %6 ücret zammının yanı sıra haftalık çalışma sürelerinin –tam ücret karşılığı- Batı ile aynı seviyeye çekilmesi talebi için de mücadele ediyorlar.
Doğulusu batılısı, kadını erkeği, yaşlısı genci ve göçmeni yerlisiyle Almanya işçi sınıfı tektir! 2003 yılında Doğu Almanyalı metal işçileri bu talep için mücadele etmişlerdi. Ama batıdan destek gelmeyince kazanamadılar, kaybeden ise tüm Almanya işçi sınıfı oldu. Bu kez aynı hataya düşmemek için yapılan uyarı grevlerinde Doğu Almanya’daki 35 saatlik çalışma haftası talebine destek verdiğimizi açıktan ortaya koymalı ve ülkenin doğusundaki işçi kardeşlerimizle dayanışma içinde olduğumuzu göstermeliyiz.
BİRLİKTE GÜÇLÜYÜZ
Demokratik İşçi Dernekleri Federasyonu DİDF olarak, metal işçilerinin taleplerini destekliyoruz, bütün Türkiyeli emekçileri duyarlı olmaya ve eylemlere destek vermeye çağırıyoruz. Metal işçilerinin kazanımları Almanya’daki bütün emekçilerin kazanımı olacaktır.
%6 ücret zammı!
Yaşamımıza uygun çalışma süreleri!
Doğuda 35 saatlik iş haftası!
Yaşasın işçilerin birliği – Birlikte güçlüyüz!
